20 lipca – wspomnienie liturgiczne Bł. Luigiego Novarese

 

Dziś wspominamy Bł. Luigiego Novarese – naszego Ojca Założyciela. 20 lipca 1984 roku odszedł do Pana Błogosławiony Luigi Novarese.

Papież Franciszek podczas uroczystości beatyfikacyjnych nazwał Bł. Luigiego Novarese „Apostołem Chorych” i powiedział, że Kościół będzie wspominał jego osobę, właśnie 20 lipca.Dla naszej rodziny jest to bardzo ważny dzień, dlatego pozwolimy sobie przytoczyć Wam jego słowa. Niech te wskazówki, dane nam przez samego Założyciela będą drogą ku owocnemu apostolatowi, ku zdobywaniu dusz dla Królestwa Niebieskiego.


 

„Porusza nas sposób, w jaki prał. Novarese zwraca się do braci i w jaki dobiera narzędzia oraz tematy formacyjne, które pozwoliłyby im na pełny rozwój ich powołania. Często jesteśmy pytani, w jaki sposób nasz Błogosławiony Luigi Novarese planował życie wspólnoty. Jako Ojciec Wspólnoty spotykał się z jej członkami, słuchał ich, prowadził – zawsze nastawiony był na tworzenie wspólnotowych więzi. Jego uwaga skierowana była na „wszystkich cierpiących”, a w szczególności na tych, którzy zniechęcili się już poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie: dlaczego cierpię? Myślał o tym, aby stworzyć program dla osób stowarzyszonych we wspólnocie, które zostały powołane do bycia apostołami służącymi innym cierpiącym – na mocy przynależenia do jednego Ciała Mistycznego. W artykule z 1963 roku Luigi Novarese pisał:

„Najdrożsi chorzy, przedstawiam wam temat tego roku: Żyj swoim powołaniem w Mistycznym Ciele Jezusa! Temat ten podpowiedziały mi liczne spotkania prowadzone w Re, rozmowy z setkami chorych, którzy w udręczeniu eksponowali swoje zniechęcenie w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie: dlaczego. Trzeba sprawić, aby wszyscy cierpiący zrozumieli swoje szczególne i dokładnie określone miejsce w Mistycznym Ciele naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Tylko doskonała znajomość tego wielkiego organizmu, którego żywymi członkami jesteśmy my wszyscy, może przywołać nasze dusze do uczestnictwa w tej wielkiej rzeczywistości mówiącej, że życie nie jest tylko tym, co widzimy i dotykamy. Czy możemy narzekać na cierpienie, odkrywszy to „drugie życie”, które może być w nas, jako zasadę życia, które się nie kończy, ale które nieustannie staje się coraz doskonalsze aż do osiągnięcia Raju?

Możemy lamentować, możemy mówić, że wolelibyśmy nie być chorzy, ale gdy się odkryje tę wielką i unikalną celowość cierpienia, ten ciągły lament zostaje już poza nami. Konieczne jest sprawić, aby cierpiący zrozumieli tę prawdę!

Gdy jesteśmy przekonani o tej wyjątkowej i nadprzyrodzonej rzeczywistości, wszystko zdobywa właściwe miejsce i właściwą proporcję, nawet jeśli w tych proporcjach mieści się ból, stany zniechęcenia, niewypowiedziane stany izolacji – bo tak przecież ogromne są grzechy, które trzeba naprawiać.

To właśnie z powodu braku takiej wiedzy istnieje w społeczeństwie tak wiele zaburzeń równowagi: szczególnie ci chorzy, którzy są z urodzenia już kontynuatorami męki Jezusa, jeśli nie żyją własnym powołaniem chrześcijańskim, są pierwszymi pośród odpowiedzialnych za ten stan. Świadomi, że nasz apostolat wyrasta z mocy Krzyża, oddajemy do dyspozycji to, co mamy najcenniejsze: nasze życie, nasze modlitwy, nasze cierpienia, nasz Krzyż. Będzie dla nas wielką radością dać właściwy wkład w moralny rozwój społeczeństwa”. Ale jeśli nasze życie jest naznaczone cierpieniem, czy to oznacza, że Ojciec chce, abyśmy cierpieli? Nie – chce, abyśmy kochali, ponieważ tylko w kochaniu znajduje się szczęście, a On chce, abyśmy byli szczęśliwi. Szczytem zaś Miłości jest danie swego życia za braci.

Kilka praktycznych rad od Błogosławionego Luigiego Novarese:

  1. Jeżeli mówimy chorym, że cierpienie zostało pokonane, to nie po to by okazać im w ten sposób współczucie, ale dlatego, że Syn Boży naprawdę zwyciężył cierpienie przez swoją śmierć na krzyżu, dając nam możliwość zmazania grzechów, które są pierwszą przyczyną tak wielu przejawów zła wszelkiego rodzaju.
  2. Nawiązując dialog z człowiekiem cierpiącym sięgamy w głąb naszej his­torii i stawiamy osobę, którą chcemy pozyskać, przed konkretnym faktem historycznym: Chrystus jest Synem Bożym. Bóg przemówił do nas za po­średnictwem swego boskiego Syna; Je­zus odpowiedział nam na wszystkie najbardziej drążące pytania naszego życia. W tym miejscu należy przedsta­wić wspaniały plan Boży, zamyślony przez niebieskiego Ojca, który pragnie nam uświadomić, że nadal nas kocha, że oczekuje nas, chce nas zbawić, słu­cha nas i – co najbardziej wzruszające -posługuje się nami, «przyłącza nas» do swego Syna, by rozszerzyć swoje kró­lestwo i objawić swoją miłość wszys­tkim naszym braciom, wykorzystując w tym dziele owo starodawne narzędz­zie, jakim jest praca i cierpienie, prze­mienione przez Chrystusa, w sku­teczny sposób zdobywania zasług i zbawienia.
  3. W rozmowie prowadzonej z cier­piącymi braćmi trzeba zwrócić uwagę na delikatność Jezusa, który zechciał zrealizować plan zbawienia poprzez posłuszeństwo, poddając się prawom naszej natury, doznając głodu i cierpie­nia, odczuwając zmęczenie i śmiertelny lęk w godzinie próby w Ogrodzie Oliwnym, znosząc nasze cierpienia aż do śmierci na krzyżu, a zarazem będąc największym dobroczyńcą ludzkości i naszym boskim Wzorem.
  4. Należy następnie przekonać rozmówcę, że udzielając nam swego życia. Bóg daje nam też nowe możliwości konstruktywnego działania, nadprzyrodzone i niespodziewane. «Żadna dziedzina nie jest zamknięta dla tych, którzy cierpią» (Jan XXIII do Ochotników Cierpienia, 19 marca 1959 r.).
  5. Konsekwencją tego jest odpowiedzialność za własne powołanie. Choć wszyscy stano­wimy jedno mistyczne Ciało Chrystusa, jesteśmy Jego różnymi członkami (l Kor 12). Powin­nością każdego jest zatem odkrycie – przez medytację i rozważanie różnych czynników dru­goplanowych – własnego powołania, być może sprzecznego z naszymi osobistymi upodoba­niami, abyśmy mogli realizować je z godnością, wyrażać je na wiele sposobów i w duchu ofiary, tak jak wypełnił swoje powołanie nasz Pan Jezus Chrystus. W ten sposób przyczynimy się do pełnego rozwoju naszego Ciała, które jest Jego mistycznym Ciałem i które my z ra­dością współtworzymy.
  6. Należy dopomóc w odkryciu obowiązku wstawiennictwa i ofiary, który spoczywa na każdym członku mistycznego Ciała ze względu na włączenie jego życia w Chrystusa, najwyż­szego i wiecznego Kapłana. «Kapłan jest mężem Bożym» – ale nie tylko kapłan wyświęcony. Także kapłaństwo wszystkich wiernych, królewskie kapłaństwo Chrystusa powinno zostać potwierdzone przez tych, którzy w sposób świadomy i głęboko odczuwany przeżywają swój chrzest. Człowiek chory jest w swoim środowisku cierpienia Chrystusem, którego męka na­dal trwa, i ze względu na to zespolenie z Chrystusem nie może się sprzeniewierzyć ka­płaństwu, w które został włączony, nie może przesłonić swego widzialnego aspektu ofiarnej żertwy, nie może go osłabić ani – nie daj Bóg! – udaremnić go przez grzech, który plami jego duszę.
  7. Należy uświadomić człowiekowi cierpiącemu, że udział w życiu Bożym jest zobowiąza­niem i punktem wyjścia do współpracy, która angażuje go nie tylko na płaszczyźnie osobi­stego i nieodzownego dążenia do świętości, ale także każe ofiarować samego siebie w darze miłości za zbawienie wszystkich. Także Chrystus, podobny do nas we wszystkim z wyjątkiem grzechu, nakazuje nam – dla zachowania jedności myśli i uczuć z Nim – oddać życie za braci tak jak On i wraz z Nim.

Tak więc życie chrześcijanina, a tym bardziej życie człowieka cierpiącego, jest najpię­kniejszym porywem miłości, która w jedności z Osobą umiłowanego, to jest z Chrystusem, prowadzi nas do zdobywa­nia wielu innych braci, aby i oni zostali włączeni w nasze mistyczne Ciało, wzboga­cając i umacniając ze swej strony nas samych przez swoją odpowiedź na łaskę, upiększając oblicze Kościo­ła, rozszerzając Królestwo Boże.”

 

Kalendarz Świętych

Marzec 2024
Pn Wt Śr Cz Pt So N
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31

POLECAMY

Stowarzyszenie
CENTRUM OCHOTNIKÓW CIERPIENIA
Archidiecezji Gdańskiej
Ul. Wojska Polskiego 37, 83-000 Pruszcz Gdański

www.cocgdansk.pl   e-mail: biuro(a)cocgdansk.pl 
BANK SPÓŁDZIELCZY PRUSZCZ GDAŃSKI
40 8335 0003 0118 0253 2000 0001
Administracja strony: admin(a)cocgdansk.pl