Św. Hieronima, św. Honorata

Hieronim- grec. Hieros (święty) i onoma ( imię)

Hieronim Emiliani, wł. Gerolamo Emiliani (Miani) (ur. 1486 w Wenecji we Włoszech, zm. 8 lutego 1537 w Somasce) – święty Kościoła katolickiego, założyciel zgromadzenia zakonnego w Somasce. Hieronim był oficerem w armii weneckiej w czasie, gdy republika walczyła z papieżem Juliuszem II, cesarzem Maksymilianem I i królem Francji Ludwikiem XIII. Po jednej z bitew trafił do niewoli. Przebywając w lochu Castel Nouvo, modlił się o wstawiennictwo Maryi i został cudownie uwolniony. Wydarzenie to sprawiło, że Hieronim przeżył wewnętrzną przemianę. Pod wpływem Kajetana z Tieny i Giovanniego Pietro Carafy (późniejszego papieża) poświęcił swoje życie opiece nad ofiarami głodu i zarazy, szalejących w północnych Włoszech. Opiekował się również sierotami i porzuconymi dziećmi. Założył sierocińce w Brescii, Como i Bergamo oraz dom dla pokutujących prostytutek i szpital w Weronie. W 1528 założył Stowarzyszenie Sług Ubogich, które uzyskało papieskie zatwierdzenie w 1540. Hieronim zmarł w roku 1537. Zaraził się podczas niesienia pomocy ofiarom epidemii.  W 1747 beatyfikował go Benedykt XIV, a kanonizował w 1767 roku Klemens XIII. W 1928 papież Pius XI ogłosił Hieronima patronem sierot i porzuconych dzieci.

Honorat- łac. honoratus (czczony, szanowany)

Św. Honorat – Biskup Mediolanu, zmarł prawdopodobnie w 570 roku.