Św. Grzegorza z Nyssy, biskupa i doktora Kościoła Św. Wilhelma z Bourges, biskupa

Święty Grzegorz z Nyssy, biskup i doktor Kościoła

Grzegorz urodził się w 335 r. w Cezarei Kapadockiej. Jego ojciec był retorem w szkole wymowy. Był młodszym bratem św. Bazylego, którego przypominał wyglądem zewnętrznym. Chrzest przyjął jako młodzieniec. Po ojcu obrał sobie zawód retora i wstąpił w związek małżeński.

 Po śmierci małżonki poświęcił się ascezie. Za namową św. Bazylego przyjął święcenia kapłańskie i wstąpił do założonego przez niego klasztoru położonego nad Morzem Czarnym. Stamtąd powołano go w roku 371 na biskupa Nyssy (obecnie Nevsehir w Turcji). W 380 roku został wybrany metropolitą Sebasty (współcześnie Sivas).

 Grzegorz znany był jako żarliwy kaznodzieja i interpretator Słowa Bożego. Uczestniczył w Soborze w Konstantynopolu (381 r.), gdzie był głównym autorem słów uzupełniających Nicejski Symbol Wiary, dotyczących nauki o Duchu Świętym. Sobór ten nazwał Grzegorza "filarem Kościoła". Dla potomnych pozostał w pamięci jako człowiek otwarty i miłujący pokój, współczujący biednym i chorym. Był jednym z najwybitniejszych teologów Kościoła Wschodniego. Jego pisma wyróżniają się subtelnością filozoficzną. Od Orygenesa zapożyczył alegoryczną metodę w interpretacji Pisma świętego. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę pism religijnych, m.in. ascetycznych i mistycznych, oraz komentarzy biblijnych. Papież św. Pius V (+ 1572) zaliczał go do doktorów Kościoła wschodniego, choć na żadnej oficjalnej liście doktorów Kościoła Grzegorz nie figuruje. Św. Grzegorz z Nyssy razem z bratem św. Bazylim i przyjacielem św. Grzegorzem z Nazjanzu nazywani są ojcami kapadockimi.

 Zmarł w wieku ok. 60 lat w dniu 10 stycznia ok. 395 roku.

Święty Wilhelm z Bourges, biskup

Wilhelm z Bourges, znany także jako Wilhelm z Donjeon albo Wilhelm Wyznawca, urodził się około 1155 r. (lub 1135) na zamku w Arthel w Burgundii. Był członkiem znanej rodziny hrabiowskiej. Jego ojciec, Baldwin Donjeon, planował dla niego karierę wojskową. Oddał go na wychowanie pod opiekę wuja, Piotra Pustelnika, archidiakona w Soissons. Od wczesnej młodości Wilhelm nauczył się wystrzegać marności światowych i z gorliwością oddawał się ćwiczeniom duchowym i zdobywaniu wiedzy. Po włączeniu w stan duchowny został kanonikiem w Soissons i w Paryżu. Po pewnym czasie wstąpił do zakonu w Granimont, niedaleko Limoges. Z powodu napięć i nieporozumień pomiędzy kapłanami tego zakonu a braćmi nie mającymi święceń, opuścił go i wstąpił do cystersów. W Pontigny przyjął habit. Z czasem został opatem, najpierw w Fontaine-Jean, a potem w Chaalis.

 Wilhelm miał szczególną cześć wobec Najświętszego Sakramentu; wiele czasu spędzał u stóp ołtarza. W 1200 r. duchowieństwo Bourges wybrało go na swojego arcybiskupa. Ta wiadomość go zasmuciła. Tylko dzięki poleceniu swojego przełożonego, opata Citeaux, zgodził się przyjąć tę godność. Zachował jednak regułę cysterską i nie przestał podejmować wielu wyrzeczeń, łącznie z noszeniem włosiennicy i unikaniem jedzenia mięsa.

 Wielką troską otaczał ubogich, których przyjmował w swojej rezydencji, a także więźniów i chorych. Kontynuował budowę gotyckiej katedry św. Szczepana, rozpoczętą przez jego poprzednika. W 1208 r. odprawił w niej pierwszą liturgię Bożego Narodzenia.

 Pragnął wziąć udział w misji wśród albigensów, jednak nie zdążył, bo ciężko zachorował. W uroczystość Objawienia, już ciężko chory, wygłosił kazanie upominając swój lud, aby wiernie przestrzegał Bożych przykazań. Potem pożegnał się ze wszystkimi i zszedł z ambony. Zmarł klęcząc i odmawiając Jutrznię 10 stycznia 1209 r. W swoim testamencie prosił, by pochować go we włosiennicy i w popiele. Świadkowie zeznali, że za życia dokonał osiemnastu cudów; kolejnych osiemnaście cudów wydarzyło się za jego przyczyną już po jego śmierci. Kanonizował go papież Honoriusz III w dniu 17 maja 1218 r. Jego relikwie były przechowywane w katedrze w Bourges do 1562 r., kiedy to hugenoci splądrowali katedrę, a relikwie św. Wilhelma spalili. Zachowały się relikwie jego ramienia w Chaalis i relikwie żebra w kościele Kolegium Nawarry w Paryżu. Święty Wilhelm jest czczony jako patron dzieci.