Św. Julianny, św. Daniela

Julianna- imię pochodzenia starorzymskiego

Julianna z Nikomedii. Wedle Pasji, która nie zasługuje na wiarę, ojciec obiecał ją za małżonkę niejakiemu Ewilazjuszowi. Gdy ten został prefektem, a ona odrzuciła propozycję małżeństwa, wydał ją na męczarnie, a potem kazał ściąć. Męczeństwo miało się dokonać około r. 307, za Maksymina Dazy. Wkrótce potem jakaś Zofia lub Sefonia miała szczątki męczennicy przywieźć pod Neapol. W r. 568 ukryto je z obawy przez Longobardami, ale w r. 1207 przywieziono znowu do Neapolu. Przy­puszczają niektórzy, że raczej chodziło tu o męczennicę z Kampanii, której wczesny kult dobrze jest zaświadczony.

Daniel- imię biblijne; oznacza Bóg osądził

Daniel, Eliasz, Izajasz, Jeremiasz i Sa-muel, męczennicy. Byli Egipcjanami. Gdy chrześcijańskich współziomków skazano do kopalń w Cylicji, odprowadzili ich na miejsce kaźni. Wracając do kraju, zatrzymani zostali u wrót Cezarei Palestyńskiej i wówczas wyznali śmiało, że są chrześcijanami. Zaprowadzeni do prefekta Firmiliana, przedstawili się pod imionami proroków wieszczących Zbawiciela, a za ojczyznę swą podali Jeruzalem. Chcieli w ten oryginalny sposób zaznaczyć, że są prawdziwymi wedle ducha Izraelitami. Firmilian widząc, że nic ponadto od nich nie wydobędzie, kazał ich ściąć. Męczeństwa dokonali 16 lutego 309 r. Zaświadczył o nich historyk Euzebiusz.