Św. Kazimierza, św. Lucjusza

Kazimerz- prasłw. Kazi (niszczy) i mir (sława) niszczy sławę wroga

Kazimierz, królewicz. Był synem króla Kazimierza Jagiellończyka i jego żony Elżbiety Rakuskiej. Urodził się na zamku królewskim na Wawelu 3 października 1458 r. Do dziewiątego roku życia wychowywał się pod kuratelą matki, potem przeszedł pod opiekę naznaczonych przez króla nauczycieli i wychowawców, z których głównym był nasz znakomity historyk Jan Długosz. W naukach czynił duże postępy. Toteż ojciec, który go wyróżniał, rychło wciągnął go w sprawy państwowe i plany dynastyczne. W jesieni 1471 r. został wysłany z 12-tysięczną armią przeciw Maciejowi Korwinowi, by objąć koronę św. Stefana, do której powoływało go kilku panów węgierskich. Ale wyprawa nie była należycie przygotowana ani pod względem politycznym, ani wojskowym i skończyła się fiaskiem. W listopadzie tego roku Kazimierz był już z powrotem w kraju. Uczestniczy odtąd w wielu przedsięwzięciach ojca, a więc jeździ z nim do Malborka na spotkanie z wielkim mistrzem, jest na sejmie w Piotrkowie, potem znów jako namiestnik królewski, secundogenitus Regis Poloniae, rządzi w Koronie. Wszędzie jedna sobie ludzi, z którymi się styka, budzi miłość i przywiązanie. Bliższe stosunki utrzymuje z kilku panami - doradcami królewskimi, m.in. z Piotrem z Bnina oraz z Kallimachem. Wiosną 1483 r. król wezwał go na Litwę. Tam od maja spełnia funkcje podkanclerzego. Zimę 1483/84 spędza w Grodnie. Wtedy to daje mu się we znaki niszcząca go od dłuższego czasu gruźlica. Na wieść o tym ojciec, przebywający wtedy w Lublinie, zjeżdża czym prędzej na Litwę, ale nie może zaradzić chorobie. Święty umiera 4 marca 1484 r. na rękach biskupa krakowskiego, Jana Rzeszowskiego. Ta przedwczesna śmierć wzbudza ogólny żal i smutek. Królewicz pochowany został w katedrze wileńskiej, która rychło stała się ośrodkiem jego kultu. Po badaniach, które przeprowadza w Polsce i na Litwie legat papieski Zachariasz Ferrari (1521) - zarazem biograf Kazimierza - kult ten zostaje potwierdzony już w r. 1521. Nie zachowała się jednak bulla papieska, zaginęła bowiem po śmierci posła królewskiego, Erazma Ciołka. Toteż za staraniem Zygmunta III Wazy Klemens VIII wydał powtórnie bullę kanonizacyjną (1602) i zatwierdził teksty liturgiczne o świętym. Kazimierz uchodzi odtąd za jednego z głównych patronów Polski i Litwy, a cześć odbiera przede wszystkim w Wilnie. Pius XII ogłosił go ponadto (1950) patronem młodzieży litewskiej.

Lucjusz- starorzymskie- chłopiec urodzony o wschodzie słońca

Lucjusz I, papież. Był z urodzenia rzymianinem. Na tron Piotrowy wstąpił prawdopodobnie 25 czerwca 253 r. Wkrótce potem cesarz Gallus skazał go na wygnanie. Wrócił z niego rychło, zapewne wówczas, gdy cesarzem został Walerian, a więc tego samego roku. W korespondencji św. Cypriana Lucjusz upamiętnił się tym, iż w sprawach tzw. lapsi (zob. Korneliusz, papież) opowiadał się za rozwiązaniem łagodniejszym. Ten sam Cyprian oddaje pochwały jego męstwu w wyznawaniu wiary. Lucjusz zmarł 4 lub 5 marca 254 r. Data dzienna nie jest pewna, ale w martyrologium widnieje pod dniem 4. tego miesiąca. Pochowano go w Katakumbach Kaliksta. Późniejsza legenda chciała uczynić zeń męczennika.